10days in Miami

Onze tijd in Zuid-Amerika zit erop. Terug naar het Noorden en onze kant van de evenaar.
Van Cusco vlogen we, via Lima, naar Miami. In de luchthaven van Cusco proefden we uitgebreid van allerlei verschillende soorten noten en fruit in chocolade gehuld. Heerlijk. Toen we na 6uur wachten, aan onze gate gingen aanschuiven, werden onze namen door de luidsprekers afgeroepen! Dat hadden we nog niet meegemaakt. We weten ook niet goed waarom. Iets met een bagagecode. Ze wilden ook een telefoonnummer, "Who do we have to call if the plane crashes?" We stapten als laatste aan boord.
Bij aankomst in Miami zouden we Priscilla terug zien. We ontmoeten haar en haar partner Jon tijdens onze "hitch-hiking" in Noord-Thailand.
We passeerden weer alle controles gezwind. Maar jammer genoeg stond Priscilla er niet. We wachten een uur, stuurden een bericht en besloten dan het openbaar vervoer te nemen. Op onze weg naar de metro  kwamen we haar tegen. Het  was een fijn weerzien. Ze bracht ons naar onze eerste couchsurfingplek bij Carol Bean.
Daar hebben we 2 dagen genoten van de luxe van een "huis" en vooral de airco! Wat was het heet in Miami. Telkens wanneer we buitenstapten viel de hitte als een blok op ons neer. Onz eerste supermarkt bezoek was weer overweldigend. In Peru en Bolivia hebben we eigenlijk geen supermarkt tegen gekomen. We kookte voor Carol en die kon daar wel van genieten.
Na 2 nachten was het tijd om naar onze volgende couchsurf te gaan. Het was wat sukkelen met het verkrijgen van een metroticket. Dat hebben we ook nog niet echt meegemaakt. Gelukkig waren er behulpzame mensen in de buurt en konden we op de metro springen. De wandeling naar Vivec's huis was alweer heet. Maar we vonden onze bestemming en ontmoeten daar onze nieuwe gastheer in, alweer een fijn huis met een schaduwrijk terras.
Naar goede gewoonte kookten we voor onze gastheer. Naast het verder genieten van de luxe van een huis, deden we enkele kleine wandelingskes in Coconut Grove.
Onze eerste BBQ werd bij Vivek aangestoken en het was heerlijk. Daarna nog naar een bar geweest, maar Evie moest eerst haar ID/passpoort gaan halen!!
De volgende dag kwam Priscille ons weer oppikken. De komende dagen zouden we met hun spenderen.
We reden langs een mega liquor store zo groot als de Colruyt. Ze hadden er wijn uit de hele wereld en daarnaast nog bieren. Er stond Belgisch bier tussen waar wij nog niet van gehoord hadden. Ja ja, het is niet vreemd om een Amerikaan hier Stella te zien drinken. 't Strafste van al is dat 6 flesjes Stella evenveel kosten als 6 fleskes Leffe. Wij wisten wat te kiezen.
Eens we alle inkopen hadden gedaan voor een zondagse BBQ verjaardag, begonnen we aan de groetenbrochettes en de mac&cheese without cheese. Jon is een veganist. Die eet niks van dierlijke oorsprong.
Op de BBQ zelf was anders vlees genoeg. De jarige had voor de gelegendheid een gans varken in een houten kist besteld om te laten garen boven een vuur. Het was een SPEKtakel toen ze het varken verdeelden. Vooral de krokante huid werd al een delicatesse gezien. Duffy vond het niet zo speciaal. Er was genoeg ander lekkers: de mac&cheese, groetenkebabs (zoals Priscilla het noemde), heerlijk vers brood met jalapenos en dan een zoete cake en kaastaartjes die op je tong smelten MMmm
's Avonds, aan het zwembad, lieten we de tequilla rijkelijk vloeien met nog wat bier.
De volgende dag vertrokken we, later dan verwacht en met een nodig ontbijt achter de kiezen, met een kater richting Homestead. Daar hebben Jon's ouders een huis gekocht met een ruim stuk grond. De huizen en winkels maakten plaats voor boomgaarden. Een heel ander Miami. We aten  muffins onder het wakende oog van Jon's moeder.
We reden naar Key Largo. Boekten er een snorkeltoer, die ons met een boot langs de mangrovebossen naar een koraalrif bracht. Met duikbril, snorkel en zwemvliezen, sprongen we het blauwe water in. Het was een grappig zicht. We ploeterden door het water en keken onze ogen uit. We zagen enkele scholen vissen, paarse waaierwieren, en vissen in de gekste kleuren. Finding Nemo. Na anderhalf uur had onze bovenlip wel genoeg van die snorkeloutfit en begonnen we aan onze terugweg.
Met veel honger stopten we bij Mr Cheese. Een typisch Amerikaanse eettent. Heerlijke lookbroojes en pizza besteld en leuke bedieing. Een goed laagske om daarna in de zetel naar wat comedy te kijken.
We hielpen Jon's moeder in de tuin. De vrouwen wieden de steenperken en de mannen namen de palmbomen onder handen.
Priscilla nam ons ook nog mee op een toertje naar het South Beach. De hippe buurt die elke toerist moet zien. Veel art deco gebouwen in deze buurt. 
Dankzij Jon en Priscilla hebben we toch wat gezien van Miami. En toen we afscheid namen  aan de luchthaven, om onze reis verder te zetten, waren we nog niet uitgepraat. We wisten niet hoe we hen konden bedanken voor de goede zorgen tijdens ons verblijf in het vlakke Florida.