Briksdalgletsjer en Kinsarvik

Na Stryn dan doorgereden naar Briksdal, waar we een zalige namiddag hebben doorgebracht. Evie creatief bezig geweest (krijtmandala en aquarel gemaakt) en Duffy heeft wat zitten monteren op de computer. Prachtige lokatie aan het meer met uitzicht op een gletsjer in de verte.

De volgende dag opgestaan met het dal in de mist. We zijn dan naar de rand van het nationaal park gereden en hebben dan een wandeling naar de Briksdalgletsjer gemaakt. Dit zou de grootste gletsjer moeten zijn van het Europese vasteland. De mist hebben we gaandeweg zien wegtrekken. We waren als eerste aan de gletsjer en hebben er in alle rust van kunnen genieten. Wat een spectaculair zicht, zo'n bevroren ijsrivier en het gletsjermeer mooi azuurblauw, blauwe lucht. Toen we gingen vertrekken draaide Evie zich nog is om en zag toen brokken ijs van de gletsjer donderen. Dat ging gepaard met gekraak en gegrom van de gletsjer. Meteen besloten om nog even te blijven zitten in de hoop nog wat spetakel te mogen meemaken. Dat gebeurde natuurlijk niet. Ondanks het warme briesje in het gletsjerdal toch wat koud gekregen van het wachten en dan de terugweg aangevangen. Dat warme briesje hadden we niet verwacht, eerder omgekeerd. Langs een spectaculair waterval gewandeld en dan richting auto. Je kon zien hoe er op de top van de berg sneeuw en ijs aan het verdampen was tot een wolkje. Vanuit de auto nog een mooi zicht op een andere gletsjer, de melkevollegletsjer(of zoiets). Daar nog fameuse brokken zien afdonderen. De foto's laten heel duidelijk zien hoe snel (vooral)deze laatste gletsjer aan het smelten is de laatste 10jaar. Zeer verontrustend! Het verlangen naar gletsjerspektakel is dan ook met een dubbel gevoel!

Met veel pijn in het hart deze prachtige plek verlaten. Nu de zon scheen dachten we daar van te profiteren om onderweg een goed uitzicht te hebben op de passerende landschappen. 100km verder was er al geen sprake meer van de zon!

De volgende ochtend richting Balestrand gereden langs alweer een mooie route. Balestrand ligt aan de grootste fjord ter wereld. Vanop de kaai heb je uitzicht op verschillende zijarmen van de fjord. Deze plek was 100jaar geleden een van de favoriete plaatsen van Duitse kunstenaars. Daar aangekomen een wandeling begonnen met enkele uitzichten over de fjorden. Halverwege teruggekeerd en verder gereden. Het was balen in Balestrand. We waren niet zo geraakt door deze plek als die kunstenaars 100jaar geleden. Hup de ferry op richting Vangsnes en dan doorgereden naar Voss. Daar wilden we nog is op een camping gaan staan, die gelegen was aan een mooi waterval. Die camping was te duur naar ons goesting en van die klojouitbater mochten we niet gewoon een douchke nemen: "It's only for our guests" . We don't get the point of that want de gasten moeten OOK 10 kronen betalen voor hun douche!! Het was daar ook slecht weer dus! Asshole met mooie waterval achter ons gelaten en dan naar de volgende ferry gereden. Die ging net vertrekken toen wij daar aangereden kwamen. Dat kwam mooi uit!

Slaapspot gezocht in Kinsarvik omdat dit een uitvalsdorp is om het Hardanger nationaal park te bezoeken. Dat deden we dan ook de volgende dag. De trotter reisgids had het over een niet te zware wandeling langs 4 weergaloze watervallen! Dat moesten we zien. De regen ging ons niet tegenhouden. Dus wij op stap met k-way en paraplu. Na de eerste waterval meteen een steile rotsachtige klim, door den bos naar waterval nr. 2. Mooie plek! Bij aankomst aan nr. 3  was de eerste laag al fameus vochtig en hadden de paraplu's al goed dienst bewezen. Het geloof in de k-way was bij Evie al verdwenen. Die dingen worden zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant nat! Duffy was blijkbaar beter af zonder k-way en grotere paraplu. Om de laatste waterval te bereiken, zijn we door riviertjes moeten stappen, over glibberige rotsen en boomwortels, door sompige grasvelden en modderpoeltjes. Wat een gebied, wat een prachtige natuur, maar wat een hard leven hier. Zeiknat kwamen we aan het boomloze gedeelte op +/- 700meter met prachtig uitzicht op het laatste waterval. Nog verder de berg op geklauterd door de gietende regen tot wel +/- 900meter in de hoop dat het bewegwijzerde pad terug zou afbuigen richting parkeerplaats. Toen Evie het niet meer zag zitten en begon te strompelen, ging Duffy nog wat hogerop de berg kijken hoe het met het pad verliep. Na wat paniekerig gekrijs van Evie kwam Duffy dan eindelijk terug met de melding dat we de hele weg terug moesten. Achter de berg lag het no man's land  van bergen en meren...geen pad terug naar de auto dus. Het enige dat we konden doen, was dezelfde weg helemaal terug! Langs die glibberige bergwand die we met zoveel moeite door weer en wind hadden beklommen! Toen alles nat was en Duffy liedjes was beginnen zingen, konden we er nog wel terug wat plezier in vinden en genieten van de mooie natuur. Eens terug gekomen aan waterval nr. 2 konden we gebruik maken van het kiezelpad...zou dit volgens de trotter de makkelijke wandeling zijn? Aangekomen aan de auto omgekleed en richting dorp gereden. Blij dat we deze zware tocht overleefd hebben zonder kleerscheuren. In Kinsarvik jammer genoeg geen pizzeria of zoiets, dus zelf in de regen moeten koken in de kofferbak en na een filmpje gaan slapen, omsingeld door natte kleren.

Vanmorgen wakker geworden met regen boven ons hoofd. De hele voormiddag in de auto gelegen en dan besloten om door te rijden. De weersvoorspellingen voor deze streek ziet er de komende 14 dagen ronduit slecht uit! Regen, regen en nog eens regen. Morgen misschien zelfs sneeuw in Kinsarvik!

Dus gaan we onze route helemaal moeten veranderen! In de regen kunnen we toch niks bezoeken nu alles nat is en de paraplu's kapot. We hebben ook geen zin om ziek te worden! Zeer frustrerend om te zien dat het in België nog steeds zomer is. In Oslo zou de zon ook moeten schijnen, dus gaan we die richting uit. Jammer van het Hardanger nat. park. Jammer van de prekestolen...in de onophoudelijke regen is het toch allemaal te gevaarlijk. Geen zin om van een klifke te glijden. En jullie weten het zelf goed genoeg. Regen is niet goed voor de moraal! Dus we zullen nog eens moeten terugkomen naar Noorwegen..dat waren we sowieso van plan.