Kanchanaburi, THAILAND

Deze keer zijn we naar de nieuwe bestemming gereist met het openbaar vervoer. We hadden een lange weg af te leggen van het eiland Koh Samet tot in Kanchanaburi: boot, pickup (songthaew), 2 bussen en onze voeten.

We zijn terecht gekomen in een bekende hostel, de Jolly frog. Ongelooflijk goedkope en lekkere maaltijden konden we hier krijgen. We zijn dus nooit ergens anders gaan eten. De hostel lag aan de welbekende Kwai rivier en had een mooie tuin met tamarindebomen.

Het stadje zelf is, ondanks zijn gruwelijke verleden, een zeer gezellige plaats. Omgeven door mooie kalkstenen heuvels en velden.

Onze eerste dag hier zijn we naar de river Kwai brug gewandeld. Deze brug is overgebracht uit Java door de Japanners. De originele brug is gebombardeerd vanuit de lucht. Anders dan in de film uit '57 waar ze tot ontploffing werd gebracht met dynamiet. Als we 't goed begrepen hebben was de originele brug ook uit bamboe gemaakt en niet uit ijzer. Grappig dat deze hoofdattractie een leugen blijkt te zijn. Het militair kerkhof (WOII) en al het leed dat gepaard is gegaan bij de aanleg van de sproorweg tussen Birma en Thailand is jammer genoeg bittere waarheid.

Er is ook een stationnetje niet ver van de brug waar enkele oude locomotieve staan. Naast de brug is er ook een museum. Waarschijnlijk een van de vreemdste musea die Evie ooit heeft bezocht. Het zou een oorlogsmuseum moeten zijn en je kan er inderdaad stoffige geweren enz zien. Maar je vind er ook een gedeelte waar ruwe edelstenen en muurschilderingen van alle Miss Thailand die er geweest zijn. Prachtige plafondschilderingen. Papier geld en munten van verschillende landen. En dan uiteindelijk nog wat stoffige bezittingen van de Japanse overheersers uit die trieste periode en verkleurde kopies van foto's die een beeld schetsen van het leven in de werkkampen. Niet enkel Aziaten hebben hier hard labeur geleverd, maar ook Australiers, Engelsen, Nederlanders hebben hier te lijden gehad onder de zware werkomstandigheden, mishandelingen, ondervoeding en ziekten als malaria en dengue en andere tropische rommel die je niet wilt meemaken.

Onze 2de dag hebben we nog is een brommerke gehuurd en er 250km mee gereden. Eerst ging het naar de Erawan watervallen, maar daar zijn we niet geraakt omdat we moesten betalen en we niet wisten of het wel de moeite waard ging zijn. 2km van de waterval is een dam en het is droogseizoen. De kans dat je een ferme waterval ziet is dus klein. Dan maar terug gereden en richting Hell fire pass gereden. Een berucht stuk van de spoorlijn. De krijgsgevangen moesten hier dag en nacht werken in shiften van soms 18 uur aan een stuk. Jungle kappen en rooien, rotsen wegkappen en drillen en brokstukken wegzeulen. Soms werden er delen opgeblazen maar het meeste werk werd geleverd met hamer en beitel. En uiteraard de spoorlijn zelf aanleggen. Dit stuk kreeg de naam Hell Fire pass omdat ze dus ook 's nachts moesten werken bij het licht van fakkels.

Onderweg terug naar Kanchanaburi een ander watervalletje, Sai Yok Noi, bezocht en naar de bron hiervan gewandeld. Onderweg naar de bron was er nog een grotje te zien met Boeddhabeelden binnenin. Aan de bron konden we verkoeling vinden in de poeltjes waar visjes aan onze tenen kwamen knabbelen. Er was zelfs een riviergarnaal die ons onder handen wou nemen. Evie doopte hem spontaan 'Jaques' Naar het garnaaltje uit de film 'Finding Nemo'.

De laatste 2 dagen in gezellige stadje hebben we uitgeslapen, geinternet en goedkope wiskey colakes gedronken. Voor 15 eurocent kunt ge niet sukkelen e. En uiteraard lekker gegeten in het guest house restaurant. Waar de bediening niet zo goed was als het eten zelf.

Een zonsondergang aan de rivier leverde weer mooie beelden op. Duffy heeft zelfs een sprong gewaagd in de Kwai rivier. De hitte doet wat met een mens.

We hebben zelfs een poging ondernomen om naar de laser en vuurwerkshow te gaan kijken aan de rivier. Maar we stonden aan de verkeerde brug bij aanvang van het evenement!

Evie is ook eindelijk naar de kapper gegaan voor 2 euro. Niet alleen om van die gesplitste haarpunten af te geraken, maar ook om te profiteren van een airco verkoelde ruimte gedurende een uur. De kapster heeft zelfs Evie's haar gestyled met de stijltang. We wisten niet dat haar haar nog platter kon. Maar het resultaat was absoluut geslaagd!

Een goedkope oliemassage is er niet meer van gekomen omdat we aan de klap waren geraakt met Caroline uit Londen.

Het was dus met wat pijn in het hart dat we op de mini-van richting Bangkok zijn gestapt.

Bangkok heeft ons hart niet gestolen. Maar het is wel de stad waar we een airco kamer met gratis WIFI hebben gevonden voor een goed prijske. Onze laatste dagen hebben we dan ook op de kamer doorgebracht. Weg van de hitte en dicht bij de computer om te skypen met onze familie en dingen op te zoeken ivm onze volgende bestemming, Nieuw-Zeeland. We zijn enkel buiten gekomen om te eten.  Duffy kon na een maand ook eindelijk zijn floeren broeken gaan passen! Die waren na een aanpassing goedgekeurd door Evie. Iedereen content.

Duffy heeft in de laatste 24u in Thailand ok korte metten gemaakt met zijn haar en de hele boel met de tondeuse afgeschoren. Inspiratie gevonden in de river Kwai voor deze militaire look? Hij heeft nu dus .. een bolleke rond ;)

Als we op dat vliegtuig stappen is het dus gedaan met Azie. Vaarwel aan de gewokte groenten met gestoomde rijst, sweet and sour, fruitshakes, vers gesneden fruit in plastic zakjes, betaalbare cocktails, goedkoop leven, glimlachende mensen, kakkerlakken, ratten, mensen die geen engels kunnen, gekko's, muggen, vuile straten, opgefokte tuktuk moteurs, vreemde geuren, heerlijke jasmijnaroma's, schurftige straathonden, sticky rice met sweet mango, ...

WE'LL BE BACK!