Koh Samet

Na een nachtje in het edelstenenstadje doorgereisd naar een eiland. A thing to do in Thailand.

Na enkele kilometers wandelen kwamen we aan de hoofdweg, waar we konden beginnen liften (150km) richting Ban Phe. Het dorpje waar je de boot naar het eiland kan nemen. De eerste lift bracht ons niet veel verder want ze wilden ons afzetten in het busstation. Dan maar uit de laadbak gesprongen en terug richting hoofdweg gewandeld. De volgende lift was alweer van korte duur want de bestuurder moest de andere kant uit. Jammer, want het was best aangenaam in de airco. De 3de lift was niet zo duidelijk. Hebben ze ons meegenomen omdat het regende of verwachten ze geld. Het duurde in ieder geval eventjes voor ze begrepen waar we naar toe wilden. De plaatsnamen moeten met de correcte toonvallen uitgesproken worden of ze horen het in Keulen donderen. We vermoeden ook dat veel Thai niet veel wijzer worden van aanduidingen op de kaart.  Ze dropten ons langs de weg, en toen het alweer begon te regenen en de auto's ons voorbij bleven zoeven zag Evie het niet echt zitten. En toen..kwam de reddende engel. Jack, een Nederlander die hier werkt was bereidt om ons mee te nemen. Hij vroeg zelfs of we ons rijbewijs meehadden want hij had even geen zin om te rijden. Dat werd dan ook Duffy's eerste autorit (in Thailand) na 4 maanden. Gelukkig was het een automatic, want ze rijden niet alleen links, de vitessen staan ook links.. ale ja.. het stuur staat rechts. Een 100-tal kilometer was Duffy Jack's persoonlijke chauffeur. Toen nam hij het weer over en dropte ons exact waar we moesten zijn. Perfect op tijd om de boot te nemen naar het eiland Koh Samed.

Dit eiland is een nationaal park. Enkele jaren geleden heeft de overheid besloten dat er niemand meer mocht overnachten op het eiland. Dat heeft 4 dagen stand gehouden want er was heel veel verzet van uitbaters en bewoners van het eiland. Die zullen hun inkomsten fameus hebben zien dalen.

De bungalows op het strand lagen serieus buiten ons budget dus hebben we ons tevreden gesteld met een paars kamertje met leuk badkamertje langs de hoofdweg. Die hoofdweg veranderde na 1km in een modderweg vanwege de regenval eerder die dag. Beter om langs het strand te wandelen ontdenkten we 's avonds. Het strand was bezaaid met bars en restaurants. Onze eerste avond hebben we een, toch wel, indrukwekkende vuurshow gezien op het strand.

Vermits het eiland 6km lang is in vogelvlucht, wilden we het de volgende dag te voet verkennen. Van de ene baai naar de andere zijn we gewandeld langs de kustlijn. Even stoppen om een verfrissende duik te nemen. Een ijsje eten. Kijken naar de krabbetjes die zandballetjes maken. Wat verderop nog een duikje nemen en wat snorkelen zonder snorkel. Platte visjes met streepjes, visjes met luipaardmotief, zeekomkommer of zoiets, zeeanemoon, grote schelp, plastik, ... En dan halverwege, toch maar besloten om terug te wandelen langs de hoofdweg. Opvallend veel afval langs de weg! Een zwaar vervuild nationaal park dus. Bij aankomst in onze kamer ontdekt dat we toch wel wat verbrand waren. Dat wordt vervellen binnen een paar dagen!

De volgende dag naar het mooiste strand gewandeld dat we de vorige dag waren tegengekomen, om daar wat te relaxen in de schaduw van een boom en af en toe een duikje te nemen. Op onze terugweg zijn we het Israelisch koppel, Josh en Nitzan, tegengekomen met wie we naar Tham lod zijn geweest anderhalve maand geleden. What are the odds off that! Het is niet abnormaal dat je iemand opnieuw tegenkomt, maar dan volg je dezelfde route. Zij zijn naar Laos en Vietnam geweest. Wij hebben dus een totaal andere  route gevolgd en we komen elkaar terug tegen op een van de vele Thaise eilanden. Na wat gebabbeld te hebben, afgesproken om 's avonds cocktails te drinken op het strand. Zo gezegd zo gedaan.

Na 3 nachten op dit mooie eiland onze reis verder gezet.