Kathmandu

Na een reis van ongeveer 36 uur zijn we dan aangekomen op onze eerste bestemming. Vermoeiend omdat we onderweg niet geslapen hebben en de vorige dagen in Belgie slecht of weinig geslapen hadden.

Eerst op leicester square in de zon en middag gegeten bij Mr Wu in chinatown.Ons vliegtuig zat vol met Indier siks (die mannen met tulbanden). Nice. Goede service door britisch airways. Duffy heeft meerdere gin tonics achterover geslagen toen we hoorden dat alle dranken gratis waren. De vegetarische maaltijden waren behoorlijk pikant en 's morgens om 5 uur kreeg ik een warm pikante ontbijt niet door mijn strot. Duffy had de niet vegetarische ontbijtschotel maar die bleek dat wel te zijn en ook iets herkenbaarder: eitje met bonen in tomatensaus! Eieren zijn blijkbaar niet veggie  in Indie. We zijn ook elk een tandenborstel, slaapmasker, dekentje en kussentje rijker geworden.

Onze transit in Indie was niet relax. In London hadden ze gezegd dat we onze bagage moesten oppikken in Delhi en dan opnieuw inchecken, MAAR we mochten dat niet doen van de douane omdat we geen visum voor India hadden. We moesten 'daar' ergens wachten tot ze ons kwamen helpen. Uiteindelijk in de transitzone belandt zonder bagage..."no problem lady we will take care of it".  Blijkbaar is 5minuten wachten op iets in Indie gelijk aan anderhalfuur. ach ja we waren te moe om te flippen dus..

De luchthaven in Kathmandu is redelijk vaag en in niets te vergelijken met Zaventem! Het was eerder te vergelijken met 1 of ander station in Belgie. Waar je de bagage moest oppikken werd niet aangegeven, maar we vonden onze rugzakken ergens tussen een hoop andere backpacks. Funny. Onze contactpersoon stond zoals beloofd aan de ingang van de luchthaven en dat bespaarde ons een taxi onderhandeling. Het verkeer is hier pure CHAOS, en plus rijden ze hier links dus geen haar op Duffy's hoofd dat er aan denkt om hier zelf te rijden. Yep this is Asia my dear! Naba, onze contactpersoon, bracht ons naar zijn huis. Daar werden we voorgesteld aan zijn vrouw en kinderen. Na een beetje onwennig gedraai onze spullen gesorteerd en dan was het tijd voor het verjaardagsfeestje van de jongste zoon. 5jaar maar hij is even groot als mijn metekindje Noa die 2,5 jaar is. Wat een schatten van kinderen. We hebben dan 'in de gloria' gezongen voor hem. Dan konden we ons cadeautje geven maar eerst moesten we met rood poeder een stip op zijn voorhoofd zetten en een bloem op zijn hoofd leggen. Terwijl we een lang leven voor hem moesten vragen aan de goden. Evie had het niet helemaal begrepen en plakte de bloem op zijn voorhoofd! hahaha De jongen was zeer blij met zijn speelgoedautootjes en de chocolade smaakte vollen bak. Bier hadden we niet meegenomen want we wisten niet of ze alcohol drinken. WEL dus, we hebben nog moeten opletten dat we niet zat werden van de plaatselijke rum, bovenop onze jetlag! Er kwamen verschillende mensen langs vrienden en familie, zowel Nepalezen en Europeanen. Een heerlijke gevarieerde maaltijd genuttigd en geluisterd naar de reiservaringen van de anderen. De Nepalese vrouwen waren het meest van de tijd beneden of in de keuken. Toen iedereen bijna weg was nog op het terras blijven zitten en genoten van de plaatselijke geluiden. Ondertussen was onze gastheer behoorlijk beschonken en wist hij niet meer waar wij vandaan kwamen. We zijn als 2 roosjes in slaap gevallen en bijna de klok rond geslapen. De Europeanen vertelden ons dat in het toeristengebied het een pak drukker is en er constant lawaai is. Wij zijn gewekt door het geluid van kraaien en kinderstemmen. Na een douche aan de emmer, de overschot van het eten van de vorige avond gegeten en wat gepraat met Naba's vrouw over school, religie, de bergen en ...De kinderen leren hier vanaf hun 4 jaar schrijven in nepali en engels (of toch op de school waar onze gastgezinkinderen gaan)!!

Buiten schijnt de zon en met het briesje is het in de schaduw fijn om te aclimatiseren.