Kep

Vanuit Phnom Penh hebben we een directe bus naar Kep kunnen boeken. Enkele jaren geleden was dat nog ondenkbaar.  We hebben van verschillende mensen gehoord dat er is hier veel veranderd is de laatste jaren. Van 6 guesthouses tot 26 in 3 jaar tijd!

Naar Kep dus, het St-Tropez van Cambodja, niet ver van Vietnam. Zo stond het in de koloniale tijd bekent. Onze hoofdreden om naar dit dorpje, zonder jachten, te komen is het feit dat een jeugdvriend van Evie zich hier heeft gevestigd de laatste 3 jaar. Stefaan runt samen met zijn Cambodjaanse vrouw Kung het guest house Botanica. 1 Van de weinige plekken in Kep waar je waar krijgt voor je geld en betaalbaar kan overnachten. Want we hebben onze ogen open getrokken hier qua prijzen. Dure bestemming, dit zeedorpje, naar Cambodjaanse norm. Een rustige plek. Dat wel. Het vreemde hier is dat het een dorpje is dat zich in clusters uitstrekt over een 8-tal km.

De dagen hier hebben we dan ook rustig doorgebracht. Een fietstochtje langs de zee naar de markt en Krabmarkt. Want daar staat Kep voor bekent. Zonsondergang aan het witte naakte vrouwenbeeld.

Je voelt je als westerling een echte celebrity in Cambodja. Veel kinderen roepen enthousiast 'HELLOOOO' wanneer je passeert. De helft van de tijd ben je hier dus aan het zwaaien en handkusjes aan het blazen. Heel leuk is dat. Ons 2de fietstochtje ging richting de bakkerij. Evie's nood aan koekjes was weer zo groot dat ze er zelfs een fietstocht van 8km voor over had. Met koekjes en chocoladecake in de hand aan het strand gaan zitten. Enorm veel krabbetjes hier, sommigen met paarse scharen. Cool!

Naast een paar fietstochtjes ook eens het brommerke van Janusz genomen om de omgeving te verkennen en de plaatselijke grotten. Tot aan de grotten zijn we geraakt langs een zandweg vol putten. Er terug wegrijden ging minder vlot want het stuurslot blokkeerde. Duffy's magic hands konden er niets aan veranderen. De kinderen kregen het ook niet los. Dus hadden we besloten dat Evie bij de brommer ging blijven en Duffy terug ging naar Botanica met een taximoto om Stefaan te halen. Tijdens het wachten heeft Evie aan enkele kindjes uitgelegd waar Belgie ligt op de wereldkaart. Lang heeft ze niet moeten wachten op Duffy en Stefaan. Jammer genoeg lukte het ook nu niet om dat stuurslot los te krijgen. Uiteindelijk heeft een local ons geholpen het dashbord er af te halen en is die er in geslaagd om slot en al eruit te halen. Het stuur stond dan toch al los. Nu moest de brommer nog starten. Na dat Stefaan had voorgesteld in het Khmer om het bergaf te proberen, waren de mannen al bergop aan het duwen. Dat lukte niet dus gingen we naar de mechanicien. Die heeft het probleem redelijk snel opgelost. Het stuurslot kon wel niet meer gebruikt worden ondanks de 2 dollar die hij betaald kreeg. Veel te duur volgens Stefaan. De rest van de namiddag hebben we de brommer mooi terug gezet in Botanica omdat het al 5 uur later was.

's Avonds, na onze portie frietjes, belanden we steevast aan Stefaans toog waar we leuke gesprekken hebben gevoerd met Jan en alleman. Vooral bijgepraat met Stefaan en naar zijn verhalen over oa Cambodja geluisterd. Leuk dat hij na al die jaren nog steeds die toffe kerel is die Evie jaaaren geleden leerde kennen.

Onze laatste dag in Kep werden we op sleeptouw genomen door Stefaan. Die heeft samen met zijn Sloveense maat, Janusz, een 5uur durende wandeling uitgestippeld. Een 2-3 maanden zijn ze bezig geweest met de route uit te stippelen.

Met de fietsen naar de  zandweg gefietst en vandaar naar het startpunt van de wandeling. We waren al goed opgewarmt. Het was een hele gevarieerde wandeling. Langs riviertjes en pas gekapt bos waar nu bananenbomen groeien. Limoenboompjes die ons enkele vruchten bezorgden om in ons water te doen. voor de eerste keer ook cashewnotenbomen gezien. Stefaan vertelde dat ze hier eerder de vruchten eten en de noten links laten liggen. Die noten kunnen niet rauw gegeten worden, heeft Stefaan zelf ondervonden, vanwege een bijtend sap. Ze dienen eerste geroosterd te worden. De noten worden naar Vietnam geexporteerd om daar geroosterd te worden om dan hier verkocht te worden. Er hing aan 1 van de bomen 1 vrucht. Die heeft Evie zo goed als alleen opgesmikkeld. We hebben ook een vreemde, slangachtige, cactusachtige plant aangewezen gekregen die de mooie dragonfruits draagt. Onze wandeling ging langs rudimentaire dierenvallen, die we gezwind en onder Stefaans begeleiding zonder problemen hebben ontweken. Na een stijle afdaling kwamen we dan in het junglegedeelte en de dorianbomen. Die dragen de meest stinkende vruchten die er bestaan. De vruchten worden zo groot dat de bomen ondersteuning moeten krijgen. De verkoop van 1 volgroeide vrucht kan een dagloon zijn voor een Cambodjaan.

In de jungle kan je grote putten zien van waar vroeger dikke bomen stonden. Na de Khmer Rouge hadden de mensen niet veel andere keuze dan deze te vellen om hun land herop te bouwen. Stefaan en Janusz hebben wel nog een dikke boom ontdekt die ze ingewijdt hebben tot heilige boom met wierrook en oranjedoeken, in de hoop dat de locals deze boom zullen laten staan.

We hebben ook even halt gehouden aan de tamarindeboom om met stokken en wat geduld de vruchten uit de boom te slagen. Natuurlijke smoelentrekkers die zeer verfrissend smaken tijdens een wandeling.  Niet lang daarna waren we toe aan het 2de gedeelte van de wandeling dat langs het dorp gaat. Lunch in het plaatselijke cafe, waar de kinderen naar luide, gedupte Chinese films kijken en de mannen kaart spelen en de vrouwen in pyjama rondlopen. Voor de eerste keer een Ice coffee gedronken. MMMH net mokka ijs en vooral heel verfrissend. Het geheim van deze koffie is dat die warm wordt gehouden op een laag vuurtje. De wandeling ging verder door het dorp. Een familie was bezig palmsuiker te maken. Een dikke zoete brij. mmmhh. Na een uitzicht op de heuvel waar ze een pagode aan het bouwen waren, was de cirkel rond en sprongen we terug op de fietskes richting toog.

De volgende dag afscheid genomen van Stefaan, zijn vrouw en hun personeel. En op de bus naar Kampot gesprongen.