laatste dag Pokhara

Onze laatste dag zijn we dan eindelijk naar the viewpoint gaan kijken op de Sarangkot berg.

Eerst een ontbijt met heerlijke bananenmilkshake en dan den berg op. Deze keer gelukkig zonder rugzak want het was uiteraard weer vollenbak naar boven. Geen platte stukken tussendoor. De conditie die we in de bergen hadden opgebouwd was al ver te zoeken. Voor Evie is naar boven gaan altijd een beetje pijnlijk. Duffy had het heel wat minder zwaar.

Natuurlijk alletwee wel  binnen de kortste keren nat in 't zweet en veel dorst.

Het was een mooie wandeling door de bossen en veldjes. Er stonden zelfs bloesems, kerstrozen en kleine orchideetjes langs het goede pad. Ook veel spinnenwebben te zien.

Het was een beetje een reis tegen de klok omdat de bergen enkel in de vroege voormiddag goed te zien zijn. vanaf 11uur komen de wolken de pret bederven. We waren nog net op tijd.

Wat gegeten en gedronken met uitzicht op enkele van de hoogste bergen ter wereld. Evie heeft nog wat tekeningetjes gemaakt. En na bijna 2 u naar het panorama te kijken naar de andere kant van de berg gegaan om de paragliders te zien vertrekken. Pokhara staat bekent voor zijn paragliding. Elke dag kan je er wel honderd in de lucht zien hangen. Free as a bird.

Op de terugweg zijn we die amerikaan weer tegen gekomen en hebben dan samen met hem de afdaling verder gezet. Het was grappig om te zien hoe hij met de locals omging. Als een complete zot eigenlijk, tot groot amusement van de meeste locals. Zo kan het ook natuurlijk. Wij vinden het eerder storend dat ze ons constant dingen aanbieden maar de amerikaan had er dikke leut in. Bij aankomst aan de oever van het meer afscheid genomen van de amerikaan en zijn voorstel om samen te gaan eten afgewimpeld. Het was zo'n typische persoon die liever zelf aan het woord is en niet echt luisterd naar de anderen. Te grote concurrentie voor Evie dus.

's Avonds gaan eten in onze vaste eetstek en dan gaan slapen omdat we de volgende dag vroeg op moesten om de bus naar Kathmandu te nemen.