Pai- Pang Mapha

Na een 4 uur durende verpletterende busrit door de bergen van Noord-Thailand dan eindelijk aangekomen in Pai. Het dorpje dat uit zijn voegen is getreden waar iedereen zo wild over was. We hadden geen slechter moment kunnen uitkiezen om dit hippiedorp te bezoeken. De Thai hadden een verlengd weekend en alle guest houses zaten dus ram vol. En plus vroegen ze het dubbel van de normale prijs. Bij guest house nr. 10 hebben we het opgegeven en de te dure kamer geboekt op een mooie lokatie. Ale...kamer, 't was eerder wat bamboematten onder een rietendak. Uiteraard waren we uitgehongerd  en zijn dan lekker gaan eten in 't centrum terwijl we de nightmarket bezoekers konden gadeslaan. Ja, ja, de Thaise toeristen waren duidelijk op souvenierjacht. Na ons toerke door het centrum en een mojitoke naar onze hut gegaan om daar een aflevering van Lost te bekijken. Terwijl we dat deden hoorden we ineens iets vaag. Duffy bewoog zijn voet en er schoot iets weg.....hmm....EEN RAT IN DE KAMEEEEEEER.  Vreemd was dit eigenlijk niet in een bamboehut waar overal spleten en gaten te zien zijn. Die hebben we dan zo goed mogelijk proberen te dichten met wat we in de hut vonden. De volgende dag hoorden we van onze buurvrouw dat er de hele nacht iets rond haar hut had liggen scharrelen.  Onze barricades waren dus effectief geweest.  's Morgens bleken we wel nog steeds geen warm water te hebben dus waren we niet echt content. Bij het uitchecken vertelden we dit aan de eigenares: "We had a rat in our room and there was no hot water, like you told us there would be. So we don't want to pay 500 bath for a service we didn't recieve! Kennen jullie het verhaal dat Thaise mensen nooit uit hun sloffen schieten omdat dit volledig gezichtverlies is? FORGET THAT! Die eigenares begon METEEN te roepen dat we het volledig bedrag moesten betalen en dat we haar maar hadden moeten wakker maken en bla bla bla. Ze schreeuwde haar vrijwilligers erbij met de boodschap dat ze een BIG problem had. Die gasten stonden er uiteindelijk voor piet snot bij want we waren helemaal niet geintimideerd toen zij zeiden dat we gewoon moesten betalen. Die eigenares stond ook nog te zeggen dat iedereen altijd tevreden was, dat ze tijdens een overstroming in 2005 alles verloren was en dat er zoveel mensen haar komen helpen waren. Waarop wij droogweg antwoorden: "That flood was 4 years ago and that's not our problem." Om een lang verhaal kort te maken. Uiteindelijk hebben we 300 bath op tafel gesmeten en zijn we vertrokken. Zij heeft nog gedreigd om de politie te bellen en wou toen met vuilbakken smijten en later heeft ze echt iets gesmeten terwijl ze FUCKING FUCKING over haar hele domein schreeuwde! FLIPDOOS!! Wat een heisa over 200 bath. Duffy heeft later op het internet ontdekt dat je normaal gezien gratis ontbijt krijgt en dat de prijs 250bath is!!!! Tot zover het liefelijke Pai dat we na 1 nacht ontvlucht zijn. Brrr, nooit zetten we nog voet in dat gecommercialiseerde dorp!

Weg uit Pai richting Pang Mapha (Soppong in de reisboeken). We hadden besloten om te liften. Binnen de 5 min. stopte er een zwarte pick up waar al 11 man in zat. Hup wij ons in de laadbak gesetteld. 6 mensen in de auto, 7 in de laadbak. Geprobeerd wat te praten met deze jongeren. Dat ging niet zo vlot. De Thai hun engels is ronduit slecht! Basis zinnen als: "Where do you come from" verstaan ze niet. De enige waar we nog iets aan konden vragen zat IN de auto. Uiteindelijk zijn we te weten gekomen dat het een groep vrienden en vriendinnen waren die in Chiang Mai wonen en een weekendje naar 1 of andere bergtop hadden gepland. Toen wij op bestemming waren hebben we hen uitgebreid bedankt in ons beste Thais.

In Pang Mapha waren de goden ons wel goed gezind. Het eerste het beste guest house dat we zagen was meteen goed voor ons. We werden ontvangen door Ken, een Canadees die samen met zijn Thaise vriendin Busaba een 2 kamer guest house uitbaat.  Ook deze kamer was eerder een bamboehut maar dan wel op de eerste verdieping met een terrasje. De douche was ook niet echt warm maar de prijs was wel normaal. Dus maakten we er geen spel van. De hele namiddag hebben we met Ken zitten tetteren en heerlijke fruitsappen gedronken. Na het eten dat zijn vriendelijke vriendin voor ons had gemaakt  hebben we het gesprek verder gezet rond de vuurpot waar Busaba gedroogde bananen op roosterden voor ons. Ze hadden ons ook uitgenodigd om naar hun stuk grond te komen kijken de volgende dag. Na een heerlijk ontbijt: spek met eieren voor Duffy en voor Evie huisgemaakte yoghurt met fruit uit hun tuin en eigengeroosterde muesli, zijn we dan achterop hun moto en scooter gesprongen. De eerste stop was hun veldje waar we samen look hebben gepland. Busaba heeft evenveel gepland als wij drie samen! Dan verder naar hun stuk grond waar Ken ons een rondleiding heeft gegeven en we onder andere de bananenbomen hebben gezien waarvan we de heerlijke zoete vruchten hebben kunnen proeven.  Na deze goedgevulde voormiddag hebben we afscheid genomen van dit warme koppel en zijn we richting Tham lod gelift. Ken vertelde ons nog dat je niet moet liften met de duim. Dat zou blijkbaar een onbeschoft gebaar zijn. Een soort janettezwaaike zou effectiever zijn.

2 Duitsers dropten ons aan onze nieuwe guest house. De Cave lodge. De australier die dit uitbaat woont al hier 30 jaar en is getrouwd met een tribalvrouw. Hij heeft een heleboel grotten in deze omgeving ontdekt waarvan de locals geen idee hadden dat ze bestonden. Een echte avonturier deze man. Je kon zijn verhaal lezen in zijn autobiografie.  Duffy die nooit een boek leest heeft een stuk van dit verhaal gelezen en dan nog wel in het engels! Spannende materie dus.

Kort na onze aankomst zijn we met een Israelisch koppel de meest bezochte grot gaan bekijken. Aan de ingang een lokale gids met gaslantaarn ingehuurd die ons naar de bamboe"bootjes' begeleidde en ons avontuur kon beginnen. Deze Tham Lod zou 1 van de grootste in zuid-oost Azie zijn. We hebben er prachtige formaties gezien. Het is ook altijd heel charmant als er een rivier door de grot loopt, waar hele dikke vissen in rondzwommen. Het toerisme in deze grot is een belangrijke bron van inkomsten voor de locals.  Na de toer zijn we naar de uitgang van de grot gewandeld om daar een waar spektakel te bewonderen. Tegen zonsondergang kan je daar duizenden zwaluwen de grot zien binnen vliegen. Na zonsondergang komen de vleermuizen buiten maar die hebben we niet gezien.

Geloof het of niet maar in de middle of nowhere zijn we 2 mensen van Antwerpen tegengekomen. Jorge en Mike, twee regelmatige bezoekers van het cafe, Kassa 4, waar Duffy en Evie elkaar voor het eerst hebben ontmoet! Omdat we de hele voormiddag hebben zitten tetteren met de andere gasten en het in de namiddag te warm was om het gebied te ontdekken zijn we in de lodge gebleven. Op het heetst van de dag de 'swimming hole' in de rivier gaan zoeken en niet gevonden. Dan maar gewoon in de rivier geplonst en een hilarische verkoeling gevonden samen met Jorge. Haha we leken wel een stel zeehonden in het midden van de jungle.  De hele avond nog verder getetterd en gelachen terwijl we lebberden van een vodka met VERS sinaasappelsap.

De volgende dag een poging gedaan om het gebied in de voormiddag te verkennen maar dat is op niks uitgedraaid. Wel hebben we de habitation cave gevonden maar voor de rest hebben we niets teruggevonden dat op het zelfgetekende plan van John, de australier. Ze geven dit plan aan alle gasten maar wij vermoeden dat het al 30 jaar oud is en dringend herzien moet worden. Een beetje teleurgesteld over ons mislukt avontuur, besloten om verder te reizen.

Evie zat nog op de WC toen Duffy al een lift had geregeld. Niet zomaar een lift, nee nee. We konden in de laadbak van een amerikaans koppel, Jon en Priscilla uit Miami, meerijden tot aan onze volgende bestemming Mae Hong Son, 70 km verder. Uiteraard hadden we onderweg nog wel enkele andere plekjes die we eventueel wilden bezoeken maar het is hier overal mooi, en deze kans was te mooi om te laten schieten. Onderweg zijn we wel nog gestopt aan een mooie uitzicht en hebben we een grot bezocht waar monniken soms mediteren.  Eind goed al goed.